|
کوهستان
کوهنوردی گروه شهدای اَنسر محلٌه لنگرود
لحظات اعجاب انگیز سپیده دم در کوهستان از زبان تصاویر: یکی از ویژگیهای گروه کوهنوردی شهدای آنسرمحله لنگرود این است که برنامه های صعود خود را در ساعت 4/30 بامداد و قبل از دمیدن صبح برگزار میکند.مخصوصاً در شش ماهه دوم سال که طلوع آفتاب دیرتر صورت می گیرد.حال و هوای خاصی در این موقع از شبانه روز وجود دارد که این زمان را از سایر زمانهای شبانه روز متمایز می سازد.
هوا کاملاً تاریک است.سکوت خاصی حکمفرماست.فقط صدای آبشارها به گوش می رسد و یک سری از موجودات مثل جیرجیرکها که در حال نواختن هستند و صدای خش خش برگهای زیر پا و طنین صدای دوستان که هر از چند گاهی در این سکوت شنیده می شود. برای دیدن مسیر ناگزیریم از چراغ پیشانی (هدلایت) یا چراغ قوه دستی استفاده نمائیم که خود فضای خاصی را بوجود می آورد. کم کم به لحظات ملکوتی اذان صبح نزدیک می شویم .صدای حیوانات مختلف با هم شنیده می شود. انگار همه با هم بهترین ارکستر سمفونی طبیعت را می نوازند. یُسبّح لله ما فی السموات و ما فی الارض...... و هوالعزیزالحکیم و هوالغفورالرحیم و..... واقعاً غیر قابل توصیف هست....مخصوصاً در روزهای بارانی که ترنم باران و یا بارش برف نیز به این زیبائیها افزوده می شود.یا وزش باد که رقص برگها و شاخه ها را بطور ریتمیک بدنبال خود دارد.
صدای اذان در این تاریکی شنیده می شود. الله اکبر الله کبر الله اکبر الله اکبر خدایی که این همه زیبائی را آفریده بزرگتر از آن است که توصیف شود.و....
همه منتظر نور و روشنایی هستیم.همه به کنار زدن سیاهی و تاریکی امید داریم.بتدریج سیاهی رخت بر می بندد و روشنایی پدیدار می شود.وای چه لحظات اعجاب انگیزی است..... اگر در مسیرمان بقعه متبرکه ای باشد در این فضای معنوی نماز گزارده می شود و گرنه در همان مکانی که هستیم حمد و ثنای آفریدگار و خالق زیبائیها به جای آورده می شود.البته نه آنگونه که شایسته اوست... بنده همان به که زتقصیر خویش عذر به درگاه خدای آورد ورنه سزاوار خداوندیش کس نتواند که بجای آورد دستها به سمت آسمان بلند می شود و ...خدایا شکرت بخاطر درک این لحظات.... البته شکر فقط بُعد افزون خواهی ندارد .شکر بُعد دیگری نیز دارد و آن این هست که از خدا بخواهیم به ما کمک کند از داشته یمان طغیان نکنیم.پول و ثروت ،قدرت جسمانی،شهرت و....و این به معنای حقیقی شکر نزدیکتر است.خدمت به خلق خدا به اندازه بضائت یعنی شکر و سپاس آنچه که داریم...
کم کم سپیدی پدیدار می شود یعنی جهل و ظلمت و تاریکی کنار زده می شود .خدایا هر آنچه تاریکی است و در وجودمان هست را کنار بزن و ذهن و قلب ما را به نور ایمان منور بفرما ای هو النور و این حقیقت که تا تاریکی نباشد نور و روشنایی مفهوم واقعی خود را پیدا نمی کند و برای رسیدن به روشنایی باید از تاریکی گذشت.... برای رسیدن به نور و روشنی حقیقی نیازمند نورهایی هستیم که راهنمای مسیرمان باشند و چه کسانی بهتر از 14 شمع فروزان که روشنگر مسیرمان هستند و « ائمه اطهار(ع) هستند.
از آنجائیکه تا مقصد نباشد مسیر معنا و مفهوم خود را نمی یابد مقصد بهشتی است که باید خودمان با اعمال و رفتارمان بسازیم. با خدمت به خلق خدا به هر اندازه که وسعمان اجازه می دهد باید مصالح ساخت این مکان آباد(بهشت) را برای زندگی آیند مان تأمین نمائیم.
خورشید مهربانی و عطوفت پرتو افشانی خود را شروع کرده و همه چیز از نو آغاز شده است و ... زندگی همچنان جریان دارد....به امید درخشش خورشید ظهور در سرتاسر عالم هستی!!!!!! درباره وبلاگ
به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ
پيوندها
نويسندگان
|
|||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
